شـعر و مداحـی را میتـوان مهمتریـن و مردمیتریـن هنـر و رسـانه دوران پیشـامدرن در نظـر آورد کـه امـروزه بـه موجـب موج فراگیر مدرنیسـم صنعتـی، فاصله بسـیاری با جوامع مدرن شـده و مـدرن زده پیـدا کـرده اسـت. در روزگار ما نوحه و شـعری بیشـتر شـنیده میشـود که بیشـتر قابلیت هماهنـگ شـدن بـا رسـانه های مـدرن را داشـته باشـد و ایـن امـر موجـب شـده اسـت شـعرا، ابـداع را با بدعت اشـتباه گرفته، مادحیـن بـه سـوی نوآوری و سـخن نو گفتن حرکت کننـد اما بعضا موجـب ورود ناهنجاری هـای متعـدد به عرصه شـعر آیینی شـده اند. این نوشـتار در تلاش اسـت برخـی از ناهنجاری هـای رایـج ناشـی از ایـن اشـتباه را در شـعر آیینـی معاصـر وا کاوی کند.
